ย้อนไปประมาณ 12 ปีก่อน เราสุนัขสีขาวแต้มน้ำตาลมาจากสัตหีบ....บอสเป็นชื่อของมันเพราะมันชอบข่มหมาอีกตัว แต่บอสเป็นหมาที่น่ารักมาก เชื่อฟัง และพูดรู้เรื่องเสมอ...สอนง่ายเข้ากับคนอื่นได้ง่าย...บอสเป็นหมาที่ไม่ค่อยจะแข็งแรงนักเคยเป็นพยาธิหนอนหัวใจ ตอนที่บอสชักแล้วพี่อิ๊กช่วยอะไรไม่ได้ พี่อิ๊กร้องไห้เลยนะ...
แต่บอสก็ได้รับการรักษาจนผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ เมื่อแก่ตัวลงบอสก็มาเป็นโรคหัวใจ ย้ำร้ายด้วยพยาธิเม็ดเลือดอีก
แต่บอสก็เข้มแข็งต่อสู้กับโรคต่างๆมาได้....
จนมาปีนี้แม้บอสจะมีอาการพยาธิเม็ดเลือดบางเมื่อร่างกายอ่อนแอ แต่ครั้งนี้บอสมีก้อนเนื้องอกขึ้นมาที่หน้าผาก
ด้วยความเข้าใจที่ว่าเกิดจากการกระแทรกกับพื้นจึงเพียงแค่พาไปคลินิคเท่านั้น...แต่เมื่อมันขยายใหญ่ขึ้นกว่าจะตรวจพบว่าเป็นมะเร็งก็สายเกินแล้ว
บอสอายุมากจนไม่สามารถเข้ารับการรักษาด้วยการผ่าตัดได้และไม่ตอบสนองต่อการรักษาด้วยยาและเคมีแต่จะให้ทำใจฉีดยาให้บอสหลับไปพี่อิ๊กก็ทำใจไม่ได้...พี่อิ๊กขี้ขลาดเกินไป....
บอสต้องทนทรมานนานกว่าเดือน ก้อนเนื้อมีขยาดใหญ่ขึ้น ทำให้บอสสูญเสียการมองเห็นแต่บอสยังพยายามเดินมาหาฟังเสียงเรียกของพี่อิ๊ก ส่ายหางดีใจทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเรียก....
แต่แล้วเช้าวันนี้วันที่ 8 ธ.ค. 2555 บอสจากไปแล้วบอสไม่ต้องทรมานจากอาการเจ็บป่วยใดใดอีกแล้ว
หลับให้สบายนะ...บอส
รักเสมอ...หมาน้อยของพี่อิ๊ก
